با توجه به محلولیت در چربی و آب، ویتامینها به دو دسته زیر تقسیم میشوند:
ویتامینهای محلول در چربی (Fat-soluble vitamins):
- ویتامین A
- ویتامین D
- ویتامین E
- ویتامین K
ویتامینهای محلول در آب (Water-soluble vitamins):
- ویتامین C
- ویتامین B1 (تیامین)
- ویتامین B2 (ریبوفلاوین)
- ویتامین B3 (نیاسین)
- ویتامین B5 (پانتوتنیک اسید)
- ویتامین B6 (پیریدوکسین)
- ویتامین B7 (بیوتین)
- ویتامین B9 (فولیک اسید)
- ویتامین B12 (کبالامین)
ویتامینهای محلول در چربی به خاطر توانایی حل شدن در چربی و روغنها، برای جذب و ذخیره شدن در بافتهای چربی بدن مناسب هستند. این نوع ویتامینها تا حدودی در کبد و بافت عضلانی نیز ذخیره میشوند.
با این حال، دقت کنید که مصرف بیش از حد ویتامینهای محلول در چربی ممکن است به دلیل ذخیره شدن در بدن و ممکن بودن اثرات سمی، خطرناک باشد.
از طرف دیگر، ویتامینهای محلول در آب به خاطر خواص محلول شدن در آب، در بافتهای آبی بدن مانند خون و عصارههای بدنی روزانه توزیع میشوند.
این ویتامینها تا حد زیادی از بدن دفع میشوند و در کمترین میزان در بدن ذخیره نمیشوند. به همین دلیل، نیاز به مصرف روزانه ویتامینهای محلول در آب بیشتر است.
لازم به ذکر است که دسته بندی ویتامینها براساس محلول بودن در چربی یا آب، صرفاً بر روی خواص حلالیت آنها تأثیر دارد و در مورد اثرات و کاربردهای هر ویتامین نیاز است که به طور جداگانه بررسی شوند.